Berlin, ich liebe dich...

Δεν υπάρχει καλύτερο "σχολείο" από τα ταξίδια στο εξωτερικό. Ωραία και τα ελληνικά νησιά για χαλάρωση, μπάνια και ηλιοθεραπεία, αλλά άλλη φάση μια βόλτα σε ένα άλλο κομμάτι της γης. Ακόμα δεν είμαστε τόσο ομογενοποιημένοι όσο θέλουν(-με) να πιστεύουν. Φυλές - χώρες - άνθρωποι συμπεριφέρονται και δρουν ολότελα διαφορετικά σε ίδιες καταστάσεις. Και έρχομαι στο κυρίως θέμα: Λάτρεψα το Βερολίνο!



Μείναμε στην περιοχή Μίτε, ίσως την πιο κεντρική περιοχή του Βερολίνου. Όλα ήταν δίπλα μας και μόνο μία φορά χρειάστηκε να πάρουμε ηλεκτρικό. Η πόλη είναι πραγματικά φθηνή (τ' ακούς, Παρίσι;) και σε ξενοδοχείο 5 Αστέρων μέσα στον Αύγουστο πληρώναμε 75 Ευρώ την ημέρα, με δωρεάν Wifi. Το ξενοδοχείο ήταν το Radisson SAS Blu και το συνιστώ ανεπιφύλακτα - ειδικά αν πετύχει κανείς τέτοιες καλές τιμές.

Είναι μία μοντέρνα μεγαλούπολη ναι, αλλά μια πόλη αμμιγώς Ευρωπαϊκη, με σπουδαία αρχιτεκτονική και ρυμοτομία και το κυριότερο: άπλα. Άπλα παντού, ακόμα και στα στενοσόκακα και πράσινο, πολύ πράσινο. Είναι χτισμένη πάνω στον ποταμό Σπρή, έναν ποταμό πολύ μεγάλο με πολλά παρακλάδια που διατρέχει το μεγαλύτερο ποσοστό της πόλης και της δίνει έναν άλλο αέρα και ζωή. Δεν είναι παραθαλάσσιο το Βερολίνο, αλλά τα έχει π.χ τα Beach Bar του, με τις ξαπλώστρες και τα long drinks και τα όλα του. Μόνο παραλία δεν έχει, αλλά γι' αυτό υπάρχει η πι σίνα (και μάλιστα εντοιχισμένη μέσα στον ποταμό!!!), αλλά και η λίμνη που άνετα την κάνεις για παραλία ελληνικού νησιού.


Θα μπορούσε άνετα να γίνει η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης (τί έχει παραπάνω το Παρίσι;), μιας και η πόλη σφύζει από μουσεία, γκαλερί, λαϊκές με κομψοτεχνήματα, άψογη νυχτερινή ζωή και εναλλακτικό τρόπο ζωής. Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα παρατηρείται μεγάλο ρεύμα μετανάστευσης σ' αυτήν, νεαρών Ευρωπαίων. Δεν είναι τυχαίο. Κι εγώ μπήκα στο trip να το κάνω το βήμα. Για τα αξιοθέατα που έχει το Βερολίνο δεν θα μιλήσω. Είναι πάμπολλα και μπορείτε να τα βρείτε σε αρκετούς οδηγούς πόλης, όπως π.χ. αυτός εδώ.

Άκουσα πολλούς να λένε πως το Βερολίνο θα γίνει η πρωτεύουσα της Ευρώπης. Δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω. Είναι πολύ καλύτερη πόλη για να ζεις (αλλά και για τουρισμό) από τα πολυδιαφημισμένα Παρίσι, Λονδίνο και Μιλάνο. Ζεις σε μια μεγαλούπολη και όμως δεν είσαι ποτέ ο ένας πάνω στον άλλο. Θα μπορούσαν άνετα, να γκρεμίσουν παλιά κτίρια και να κάνουν τα μπετονένια κουτιά που εδώ στην Ελλάδα αποκαλούμε πολυκατοικίες αλλά δεν το έκαναν. Όπως θα μπορούσαν κάλλιστα να φάνε 3-5-10-100 πόντους από το πεζοδρόμιο για να χτίσουν μεγαλύτερα σπίτια και να βάλουν κάποιοι περισσότερα χρήματα στην τσέπη τους. Καταλαβαίνετε που το πάω και σε ποια φυλή εμμέσως πλην σαφώς αναφέρομαι.


Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο της πόλης θα δείτε και ένα πάρκο με δέντρα και γκαζόν. Μέσα στα πάρκα θα βρείτε οικογένειες να κάνουν πικ-νικ με ψησταριές και απ' όλα, αλλά και πολλούς/ες ξαπλωμένους στο γρασίδι, απολαμβάνοντας τον ήλιο με συντροφιά ένα βίβλιο ή μια μπύρα. Θα δείτε μία πόλη απίστευτα καθαρή (τ' ακούς Παρίσι και Λονδίνο;), πέρα από πράσινη. Οι Βερολινέζοι λατρεύουν το ποδήλατο. Άλλωστε είναι μια πόλη που ευνοεί πολύ το ποδήλατο με τα ποδηλατοδρόμια της, τα άνετα πεζοδρόμια της, την χαλαρή κίνηση αυτοκινήτων και τα πελώρια πάρκα της. Οικογένειες, ο καθένας με το ποδήλατο και το κράνος του βγαίνουν το απόγευμα για τσάρκα στα πάρκα της πόλης - δεν κάθονται 3 ώρες στις καφετέριες ή μπροστά στην τηλεόραση τους.

Φυσικά ένας μπυρόφιλος σαν κι εμένα δεν θα μπορούσε παρά να ευχαριστηθεί τις απίστευτες βαρελίσιες μπύρες που σερβίρονται ακόμα και στους δρόμους! Berliner είναι η μπύρα που ξεχώρισα να συνοδεύω τα βουρστ μου (λουκάνικα ελληνιστί). Currywurst & Bratwurst τα πιο τουριστικά πιάτα. Θα τα βρείτε κι αυτά στους δρόμους από ανθρώπους που έχουν στην πλάτη τους... ψησταριές και σας τα σερβίρουν, αν βαρεθήκατε τα πεντανόστιμα πρέτζελ. Ένα πράγμα σας λέω: Έβαλα 4 κιλά σε δέκα μέρες - άντε τώρα να κάνεις δίαιτα μέσα Αυγούστου.


Καθήσαμε στο Βερολίνο 11 ημέρες και σίγουρα θα το επισκεφθούμε πολλές φορές ακόμα. Μέχρι και μέρος για να αγοράσουμε σπίτι βρήκαμε, αλλά αυτά τα όνειρα πεθαίνουν μαζί με τις διακοπές. Μετά έρχονται αναπάντητα ερωτήματα: "Δουλειά, γλώσσα (δεν μιλάω λέξη Γερμανικά)" και προσγειώνεσαι στην ανώμαλη πραγματικότητα. Στην Θεσσαλονίκη του τσιμέντου και της ασχήμιας, των καλντεριμιών και της Ελληνικής νοοτροπίας του ωχ-αδελφισμού. Οι Έλληνες και οι πολιτικοί της δεν αγαπούν τούτη εδώ τη χώρα. Οι Γερμανοί (και για την ακρίβεια οι Βερολινέζοι), πράττουν και δείχνουν το αντίθετο. Δεν είναι πρώτη φορά που σκέφτομαι την μετανάστευση (μου συμβαίνει κάθε φορά που επισκέπτομαι Ευρωπαϊκη πόλη). Είναι η πρώτη φορά όμως που έφτασα τόσο κοντά στο να αρχίσω διαδικασίες για να το κάνω πραγματικότητα.

Όσοι δεν έχετε πάει Βερολίνο ακόμα - να πάτε. Θα με θυμηθείτε. Βάλτε το μάλιστα πρώτη προτεραιότητα - μπροστά από Λονδίνο και Παρίσι. Η διαφορά είναι τόσο αισθητή.

Βερολίνο σ' αγαπώ - έτσι απλά!