Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Knight Rider 2008

Είδα χθες τον πιλότο του "Ιππότη της Ασφάλτου 2008". Η σειρά για όσους αγνοούν το καλτ φαινόμενο των eighties, είναι remake (rethinking) του τηλεοπτικού Ιππότη της Ασφάλτου, Michael Knight (David Hasselhoff) παρέα με το κουρσάκι "που μιλάει" ΚΙΤΤ.


Την παλιά σειρά την έβλεπα ως πιτσιρικάς, αλλά και τώρα που μεγάλωσα βλέπεται ευχάριστα και έχει πλάκα. Η 2008 εκδοχή του είναι μεγάλη μούφα. Καταρχάς παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, κάτι που δεν έκανε σε καμία περίπτωση το πρωτότυπο, που ήξερε να διακωμωδεί τον εαυτό της. Η καλτ και λούμπεν αισθητική, επιχειρήθηκε να αντικατασταθεί με "μοντέρνα" εφέ και ο ΚΙΤΤ πλέον γίνεται χαμαιλέων και εξωστρακίζει σφαίρες με την βοήθεια της νανοτεχνολογίας. Το κουρσάκι σαν αυτοκίνητο είναι λίγο απογοητευτικό, περίμενα κάτι πιο φαντεζί σ'αυτό τον τομέα και σίγουρα όχι Mustang.

Λίγα λόγια για το έργο - SPOILERS:

Οι επιλογή των πρωταγωνιστών έγινε με τα μάτια κλειστά και τα χέρια στην πρίζα. Ο νέος Michael Knight, έχει φάτσα κάγκουρα Panamericana από το Ohio με περιποιημένη κόμη και μπρουτάλ ευαισθησίες. Είναι λεβεντομαλάκας, τελεία και παύλα. Το γκομενάκι που σέρνεται ξοπίσω του είναι λίγο θεία και καλά διαννοούμενη, πανεπιστήμονας, διάννοια με γόβα στιλέτο και κορμί μπαλέτο. Νομίζω ότι αλλοιθωρίζει κιόλας - για προσέξτε την. Οι "κακοί" έχουν την απαραίτητη Βρεττανική προφορά, πράγμα απαράδεκτο εντός Αμερικανικού εδάφους. Όταν έχεις ξενική προφορά, πάει τελείωσε - είσαι κακοποιός, μισθοφόρος, τρομοκράτης, ό,τιναναι - πάντως "καλό παιδί" μια φορά δεν είσαι. Οι υπόλοιποι του καστ υπάρχουν απλώς για να "είμαστε μπούγιο" και να γεμίζουν τα πλάνα.

Σεναριακά, λίγα τα πράγματα επίσης. Αναλωνόμαστε για το μισό του πιλότου σε μούμπλε-μούμπλε καταστάσεις του στυλ - "ο πατέρας μου ήταν workaholc και δε νοιάστηκε ποτέ για μας" και "η μαμά μου έδιωξε τον μπαμπά μου και γω δεν πρόλαβα να τονε χαρώ" αστείοι διάλογοι - κλισέ, ιδιαίτερα όταν τους εκστομίζουν υπερφυσικοί μπέμπηδες σαν τον Michael Knight Junior. Βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια ότι ο Mike Jr. είναι ένα χαμένο κορμί, ένας ρεμπεσκές που ξαπλώνει με πολλές γυναίκες, χρωστάει της Μιχαλούς και χαρτοπαίζει στο Βέγκας. Καθώς έχει κάνει και μισθοφόρος στο Ιράκ (είπαμε: χαμένο κορμί), ξέρει και παίζει καλό ξύλο και οι κατραπακιές πάνε σύννεφο. Από την άλλη, η μουσίτσα όμορφη κόρη πανεπιστήμονα και ολίγον τι τζίνι, φοράει τα γυαλιά της 3 νούμερα μεγαλύτερα και δίνει διαλέξεις περί νανοτεχνολογίας στο Palo Alto της California, σχεδόν απέναντι από τα headquarters της Apple. Και ο ΚΙΤΤ ξεπερνάει το γεγονός ότι είναι ένα Μάστανγκ, φυτρώνει έξτρα αεροτομές και αρχίζει αμέσως να επιδεικνύει ισχυρή προσωπικότητα πετώντας τις μπλαζέ ατάκες του προς πάσα κατεύθυνση. Αν και μπορείς να του δώσεις οδηγίες φωνητικά, έχει και πληκτρολόγιο και μάλιστα το Bluetooth της Apple!

Το τέλος κλείνει ποιητικά, αφού κάνει δυναμική επανεμφάνιση ο ορίτζιναλ Michael Knight και νουθετεί τον γιο του να γίνει και αυτός Ιππότης της Ασφάλτου και να πολεμάει το κακό και το έγκλημα αγνοώντας τους κώδικες οδικής κυκλοφορίας. Ο μικρός και καλά δεν θέλει - τραβάτε με και ας κλαίω - αλλά τον διπλαρώνουν από τη μια το γκομενάκι, απ' την άλλη το κουρσάκι και στη μέση το μεγάλο καθήκον και πείθεται. Και βγαίνει ο ΚΙΤΤ μέσα από ένα πολεμικό αεροπλάνο που απογειώνεται για κάποιο λόγο. Τέλος και γράμματα τέλους. Ξέχασα να σας πω ότι την φωνή του αυτοκινήτου την κάνει ο Βαλ Κίλμερ, που μάλλον τον ρόλο του ως Τζιμ Μόρισσον θα τον προτιμούσε περισσότερο.

Αντί Επιλόγου

Η μόδα της νεκρανάστασης παλιών σειρών και ταινιών "επιστημονικής φαντασίας", (όπως Battlestar Galactica, Bionic Woman, Terminator, Flash Gordon) παίρνει και στο διάβα του τον θρυλικό Ιππότη της Ασφάλτου. Αν και δεν είναι ό,τι χειρότερο έχω δει, εντούτοις απογοητεύθηκα από την επιλογή των ηθοποιών, τα κλισέ που αρμόζουν σε τηλεταινίες δράσης και τη μιζέρια του ΚΙΤΤ. Η παλιά αυθεντική σειρά, είχε κάτι φρέσκο να προσφέρει και η εποχή που βγήκε "ζητούσε" τέτοιες σειρές αφού ήταν η βρεφική εποχή των υπολογιστών και το μυαλό πετούσε στα σύννεφα με έννοιες όπως "Τεχνητή Νοημοσύνη". Σήμερα όλα αυτά είναι κοινός τόπος και έχουν αναπαραχθεί στην τέχνη και στη ζωή ένα εκατομμύριο φορές. Το "κουρσάκι που μιλάει και αμολάει σφαίρες" δεν είναι πια εντυπωσιακό από μόνο του και από ό,τι φαίνεται μέχρι στιγμής στον τηλεοπτικό πιλότο, οι σεναριογράφοι δεν το έχουν πάρει ακόμα πρέφα. Ελπίζω για το καλό τους, να μη το πάρουν πρέφα και οι τηλεθεατές (όπως έγινε στην περίπτωση της Βιονικής Γυναίκας).

Δεν υπάρχουν σχόλια: